Het Japanse onderwijs kent hoge verwachtingen en een sterke nadruk op conformiteit. Dat maakt het lastig voor leerlingen met autisme, die vaak moeite hebben met sociale druk en sensorische prikkels. In de afgelopen decennia ontstond er echter groeiende erkenning dat ‘één maat voor allen’ niet werkt. Sinds de hervormingen van 2007 stimuleert het ministerie van Onderwijs meer “inclusive education”, waarbij scholen ondersteuning bieden binnen de reguliere klas.
Ouders spelen een cruciale rol: zij moeten vaak zelf lobbyen voor passende ondersteuning. Stigma rond autisme is nog niet verdwenen, maar jongeren en professionals spreken er steeds opener over. Vooral in stedelijke regio’s groeit de samenwerking tussen scholen, therapeuten en gemeenschappen. Langzaam ontstaat er meer begrip dat ‘anders leren’ geen tekortkoming is, maar een andere vorm van potentie.
